VISA APPROVED!

Udało się!
Opłacało się męczyć ponad 7 godzin w autobusie dla tych dwóch minut :D.
Na wstępie dziękuję Agnieszce, która poradziła mi iść od razu z rana pod ambasadę. W kolejce stały 3 osoby, zapytałam ochroniarza, czy mając spotkanie na 10, mogę wejść już teraz. Powiedział, że nie ma problemu. Przeszukanie i oczywiście przerażające pikanie! Druty w staniku postanowiły się odezwać :D. Ale nie kazali mi się na szczęście rozbierać xd. Wszyscy bardzo mili, trochę mnie odstresowali. Rejestracja w okienku nr 4, później odciski palców w okienku nr 6 i lecimy do poczekalni. Miałam numerek A022. Kuurcze chciałam go dla siebie na pamiątkę, ale pani w okienku wzięła go z resztą dokumentów. Szybciutko mega zleciało! W międzyczasie naśmiałam się z Amerykańców mówiących np jajecznica ze szczypiorkiem xd. Okej, nr 22, to ja! Podchodzę do okienka, podaję pani dokumenty i zaczynamy rozmowę po polsku :).Rzuciłam do niej jakimś słowem po angielsku, więc zapytała czy mówi w tym języku, odpowiedziałam ofc, że tak :P. Pytała co bd robić po powrocie, ile dzieciaków bd miała pod swoimi skrzydłami, w jakim wieku są i gdzie dokładnie będę mieszkała. I to tyle :D. Wtedy usłyszałam 'Okay Wirginia, your visa is approved'. Banan na maxa i szczere dziękuję z mojej strony :D. Rozmowa trwała może z 3 minuty :). Także dziewczyny w ogóle się nie stresujcie :)). Wszyscy mega mili, tłumaczą co macie robić i wgl.

Teraz już nie ma odwrotu, to się naprawdę dzieje! Za 30 dni będę już po drugiej stronie oceanu.